Een verplichting op basis waarvan de ene partij de andere vrijwaart, die daardoor niet aansprakelijk is of niet moet opdraaien voor welbepaalde kosten. Die ene partij moet dan instaan voor eventuele schadevergoedingen of (herstellings)kosten. De vrijwaringsverplichting kan contractueel overeen worden gekomen, maar is in sommige gevallen ook wettelijk voorzien.
Een voorbeeld van de vrijwaringsverplichting is deze van de huurder. Hier houdt de vrijwaringsverplichting in dat de huurder de verhuurder moet vrijwaren van schadeclaims door derden, omdat de huurder hun rustig genot verstoort. Een huurder die het te bont maakt en elke nacht feestjes geeft, moet dus ook zelf instaan voor eventuele schadeclaims van buren.
Een ander voorbeeld hiervan is de vrijwaringsverplichting voor verborgen gebreken, die rust op de verkoper van een onroerend goed ten aanzien van de koper ervan. Het gaat hierbij enkel om de verborgen gebreken met een grote invloed en waarbij, indien de koper dit had geweten, die laatste het onroerend goed niet had gekocht of had gekocht voor een lagere prijs. Denk bijvoorbeeld aan de aanwezigheid van huiszwam. Hier heeft de koper twee keuzes:
– Actio redhibitoria: teruggave van het gekochte pand en ontvangst van de betaalde prijs, te verhogen met de gemaakte kosten;
– Actio aestimatoria: teruggave van een deel van de prijs, tot de prijs die een normale koper zou betaald hebben indien hij wel op de hoogte was geweest van het gebrek. Kenmerkend hierbij is dat de prijsvermindering niet noodzakelijk in verhouding moet staan met de herstellingskosten, die hoger of lager kunnen zijn.