Ook wel beding van wederinkoop genoemd. Een beding dat bij de verkoop van een onroerend goed wordt opgenomen in de notariële akte en de verkoper het recht geeft om het onroerend goed opnieuw te kopen gedurende een bepaalde tijd. In sommige gevallen is er ook sprake van een wettelijk recht tot wederinkoop.
Indien het conventioneel of wettelijk recht van wederinkoop wordt uitgeoefend, heeft de oorspronkelijke koper recht op de vergoeding van de aankoopprijs en de gemaakte kosten.
We onderscheiden twee vormen van naasting. In de eerste plaats is er het conventioneel beding van wederinkoop dat contractueel door de partijen wordt overeengekomen en steeds schriftelijk in de akte moet zijn opgenomen. De maximumtermijn voor het uitoefenen van dat recht mag vrij door de partijen worden gekozen, maar is in elk geval beperkt tot vijf jaar. In sommige gevallen is een beding van wederinkoop ook wettelijk verboden, bijvoorbeeld wanneer de verkoopovereenkomst onder het toepassingsgebied van de Wet Breyne valt.
Een wettelijk recht van wederinkoop hoeft in principe niet ingeschreven te zijn in de akte, maar volgt louter uit de wetgeving. Onder andere in de Vlaamse Wooncode is zo’n recht van wederinkoop ingeschreven. Hierdoor kan het OCMW of het Vlaams Woningfonds een verkochte sociale koopwoning gedurende twintig jaar opnieuw aankopen indien de koper niet aan zijn verplichtingen voldoet.
Zowel het wettelijk als het conventioneel recht van wederinkoop wordt vaak gebruikt als pressiemiddel om de koper te dwingen de gemaakte afspraken goed na te leven.