De onroerende voorheffing is een heffing op onroerend goed. Het is een jaarlijkse belasting die je moet betalen aan de fiscus. Hoeveel je moet betalen hangt af van enkele factoren zoals de ligging en het kadastraal inkomen.
Elke woning, hoeve, appartement, kortom elk gebouw staat neergeschreven in het kadaster. Op die manier houdt de overheid een overzicht bij wie eigenaar is van welk gebouw. Elke aan- of verkoop wordt, vaak via de notaris, meegedeeld aan het kadaster zodat het overzicht up-to-date blijft. Het kadaster kent aan elke woning een waarde toe. Dat is het KI of kadastraal inkomen.
Het kadastraal inkomen is een fictieve huurprijs. Zo kan het kadaster alle wooneenheden een kwantitatieve metric meegeven. Een mogelijks KI kan bijvoorbeeld 500 zijn. Dit betekent eigenlijk dat de overheid een fictieve huurwaarde toekent aan jouw pand van 500 euro. Uiteraard is een KI van 20 jaar geleden niet meer representatief voor nu, daarom wordt een KI ook geïndexeerd. Dit heet het geïndexeerde KI.
Lees meer: 5 redenen waarom je moet investeren in sociaal vastgoed
Het KI heeft uiteraard ook een functie. En die is tweeërlei. Enerzijds geef je jouw KI mee in je belastingaangifte en anderzijds is dit de basis waarop jouw onroerende voorheffing wordt berekend.
Hoe wordt de onroerende voorheffing berekend?
Als basis geldt dus het KI. Het KI wordt geïndexeerd (vermenigvuldigd met een factor die op dit ogenblik 1,7153 bedraagt). Op dit geïndexeerde KI worden bedragen berekend:
- voor het gewest
- voor de provincie volgens opcentiemen
- voor de gemeente volgens opcentiemen
Vervolgens kunnen er bedragen in mindering worden gebracht. Dit zijn de toegekende verminderingen:
- bescheiden woning (onder een niet-geïndexeerd KI van 745)
- kinderen / gehandicapten ten laste
- E-peil
- grootoorlogsverminkten
- belastingkrediet
Hier kan je overigens zelf jouw onroerende voorheffing berekenen: https://belastingen.fenb.be/vfp-portal-pub2-web/simulatieOv.html
