We weten allemaal dat het selecteren van de ‘juiste’ aandelen in onze aandelenportefeuille geen sinecure is. Er zijn reeds ontelbare systemen, methodes en strategieën die ons beloven, ja soms zelfs garanderen, om dubble digit returns op te brengen. Was het maar waar. Toch zijn er af en toe systemen die gebruik maken van strenge selectiecriteria waardoor sowieso al het kaf van het koren wordt gescheiden, zoals de Piotroski F-Score.
De Piotroski F-score geeft een aandeel een score tussen 0 en 9 gebaseerd op negen criteria die gebruikt worden om de sterkte van de financiële positie van een bedrijf te bepalen. De score wordt gebruikt om de best presterende aandelen te zoeken. Ze werd genoemd naar de Joseph Piotroski, een accounting professor, die de schaal ontwierp gebaseerd op negen criteria die gemakkelijk in de jaarrekening kunnen gevonden worden.
Voor elk gevonden criterium wordt één punt toegekend. Indien het criterium niet wordt gehaald, dan worden geen punten toegekend. Daarna worden alle punten samengeteld om tot één cijfer te komen. Hier volgen de criteria:
Rentabiliteitscriteria
Positieve return on assets (ROA) in het huidige jaar: 1 punt
Positieve operating cash flow in het huidige jaar: 1 punt
Hogere return on assets (ROA) voor het huidige jaar tov van de ROA in het vorige jaar: 1 punt
De operationele cash flow is groter dan de ROA: 1 punt
Leverage, liquiditeit en financiering
Lagere ratio lange termijn schuld van het huidige jaar in vergelijk met de langer termijn schuld in het vorige jaar: 1 jaar
Hogere current ratio dit jaar in vergelijking met vorig jaar: 1 punt
Er werden geen nieuwe aandelen uitgeschreven in het afgelopen jaar: 1 punt
Bedrijfsefficiëntie
Een hogere bruto marge in vergelijking met het afgelopen jaar: 1 punt
Een hogere asset turnover ratio in vergelijk met het vorige jaar: 1 punt
Het resultaat van de F-Score
Met een score van 8 of 9 wordt het aandeel van een bedrijf als sterk beschouwd, maw dit is een kandidaat om te kopen. Als een aandeel slechts 0 tot 2 punten behaalt, dan wordt het als zwak beschouwd.
In Piotroski’s paper ‘Value Investing: The Use of Historical Financial Statement Information to Separate Winners from Losers‘ toonde hij aan dat de Piotroski methode om aandelen te beoordelen, een 23% jaarlijkse return had opgeleverd in de periode van 1976 tot 1996. En dit door de aandelen van de sterke bedrijven te kopen en te shorten op de aandelen van de zwak presterende bedrijven.
Een latere studie uitgevoerd op 168 aandelen tussen juni 1999 en juni 2011 – niet meteen de beste periode voor aandelen gezien de dotcom bubble en twee recessies – toonde eveneens aan dat met de Piotroski methode een hogere return behaald werd dan het gemiddelde in de markt, nl. een gemiddelde jaarlijkse return van meer dan 10% tov 2,25% voor de markt.
Vooraleer te hard van stapel te lopen met ‘het’ systeem, is toch enig voorbehoud ook hier wel op zijn plaats. Een investeringssysteem dat zich baseert op historische cijfers, zegt uiteraard niets over de prestaties van de aandelen in de toekomst. Toch is het Piotroski systeem de moeite waard om verder te bekijken. En sowieso is het beter om ‘een’ systeem te hebben, dan geen.
